hardslag

In hardslag legt ca1000 de vinger aan de pols. Hard is het ritme, robuust, ongepolijst. Samen met de auteur luistert de lezer naar de slagen die een hart figuurlijk kunnen beroeren of zelfs uit balans brengen. Om uit te drukken wat zij voelt, maakt ca1000 woordtekeningen. Woorden zijn haar beelden. Daar tekent zij gedachten mee. Elk gedicht is een gedachte. Per gedachte slechts een handvol woorden, staccato op een blad gegooid. Net als in haar debuut bundel hoofd vol poppetjes hart vol gaten wordt de intonatie in hardslag niet door de auteur gekozen.  Door het gebrek aan hoofdletters of leestekens is de lezer wederom genoodzaakt om zelf de betekenis en het ritme van elke gedicht te bepalen. De lezer wordt hierdoor onvermijdelijk geconfronteerd met zijn eigen unieke hartslag, hartritme en eventuele ritmestoornissen.